مقایسه روشهای مختلف شناسایی آلفا تالاسمی با روش بررسی زنجیره زتا از طریق الکتروفورز زنجیره های هموگلوبین

با وجودی که شناسایی ناقلین بتاتالاسمی آسان است ولی ناقلین آلفاتالاسمی به سادگی قابل شناسایی نیستند. دقیق ترین روش ها، بررسی نسبت ساخت زنجیره های گلوبین و DNA است. این روش ها گران و تخصصی هستند. در ایران عمدتا از طریق آزمایشهای متعدد و مکمل شناسایی ناقلین انجام می شود. از آنجا که در ناقلین ساخت زنجیره زتا در تمام طول عمر ادامه می یابد، یافتن این زنجیره کمک بزرگی به تشخیص می کند.در 43 بیمار ارجاعی از بخش خون شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران که مشکوک به ناقل آلفا تالاسمی یا H بودند، آزمایش های CBC، حلالیت، وجود انکلوزیون، شکنندگی گویچه ها، الکتروفورز استات سلولز و الکتروفورز زنجیره های گلوبینی از طریق ژل پلی آکریل امید در محیط اوره و تریتون انجام شد.میزان گویچه های قرمز خون در همه بیماران در محدوده طبیعی بود. میزان هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH و MCHC به ترتیب در 95، 90، 97 و 83 درصد بیماران کمتر از حد طبیعی بود. هموگلوبین A2 در بیش از 81 درصد بیماران کمتر یا در حد طبیعی بود. در 80 درصد انکلوزیون و در 85 درصد افزایش درصد رتیکولوسیت دیده شد. در 94.5 درصد آزمایش شکنندگی گویچه ها مختل بود. در الکتروفورز زنجیره ها 91 درصد ناقلین آلفا تالاسمی دارای زنجیره زتا بودند.از نظر شاخص های CBC، تفاوت چندانی در ناقلین آلفا تالاسمی و بتاتالاسمی وجود ندارد. طبیعی بودن هموگلوبین A2 در غیاب فقر آهن به تشخیص کمک می کند. بررسی وجود انکلوزیون در یافتن ناقلین آلفا تالاسمی لازم است. به کمک الکتروفورز زنجیره ها و یافتن زنجیره زتا خصوصا می توان ناقلین ?-thal-1 را مشخص کرد. آزمایش دقیق برای شناسایی ناقلین از طریق بررسی نسبت ساخت زنجیره غیرآلفا/زنجیره آلفا و PCR باید صورت گیرد.